آیا اتفاقات به ظاهر ناگوار، واقعا" بد هستند؟
باید گفت که خوشبختانه در کائنات اتفاق بد وجود ندارد! هرچه هست رویداد خوب است. اما گاهی اوقات کائنات برای متوقف کردن ما، مجبور میشود از رویدادی به ظاهر ناخوشایند استفاده کند. چون رویدادهای خوب برای ما آدمها در زندگی به مانند چراغ سبز است. در حالی که رویدادهای به ظاهر ناخوشایند، حکم چراغ قرمز را دارند.
ما از آینده خود اطلاعی نداریم و فقط میتوانیم با سخنان، افکار و احساسات خوب و مثبت خود، روند کیفیت اتفاقات زندگی خودمان را خوب رقم بزنیم. همین.
اما کائنات اشراف کامل بر روی زندگی حال و اتفاقات گذشته و آینده ما دارند. کائنات روند زندگی ما را تحت کنترل دارند و آنرا با دقت مانیتور میکنند. وقتی ما حامل سخنان، افکار، و احساسات منفی بوده باشیم،آنگاه در مسیر اشتباه قرار گرفته ایم.
کائنات وقتی ببیند که ما از مسیر درست و اصلی خارج شدهایم، آنگاه خود دست به کار میشود. مانند رانندهای که قوانین راهنمائی و رانندگی را به شدت زیر پا میگذارد. آنگاه پلیس مجبور خواهد شد به شیوه خود وی را متوقف نماید تا بیشتر از این به خود و دیگران صدمه وارد نکند. (هر جریمه، نتیجه و بازتاب اعمال ماست تا جلوی تکرار اشتباهات ما گرفته بشود).
رفتار کائنات هم با ما چنین است. اگر رویداد به ظاهر ناخوشایندی مانند تصادف، بیماری، به سرقت رفتن اتومبیل، گم شدن بعضی از وسایل، خراب شدن اتومبیل در جاده، و هزاران مورد دیگر که ممکن است در زندگی هریک از ما پیش بیاید. تمام آنها نشانه هستند. نشانه هایی از دست به کار شدن کائنات برای اینکه ما بیشتر از آن در مسیر اشتباه قرار نگیریم و بیشتر از آن به خود و دیگران صدمه نزنیم.
شاید بتوان گفت، هر عملی که با قوانین کائنات خداوند مغایرت داشته باشد گناه محسوب میشود. یا هر عملی که موجب وارد شدن صدمه به خود یا دیگران بشود، گناه خواهد بود.
با این حساب، حتی انداختن زباله در کوچه و خیابان هم میتواند گناه محسوب شود. و قسمت جالب داستان اینجاست که هر گناهی یک مجازات مخصوص از طرف کائنات برای ما به همراه دارد.
اما باز هم این مجازات نیست. بلکه یک اهرم ترمز است. وقتی ما به یک مدت طولانی در یک مسیر خطا قرار میگیریم و خودمان هم میدانیم که این راهی که در حال طی کردن آن هستیم اشتباه (گناه) است، و باز همچنان در ادامه آن اصرار داریم، آنگاه کائنات دست به کار میشود و جلوی حرکت ما را میگیرد.
ما خودمان در درون خودمان بهتر از هر کسی میدانیم که داریم چه کار میکنیم. دیگران فقط ظاهر زندگی و کارهای ما را میبینند. اما این خود ما هستیم که به درستی میدانیم در چه مسیری حرکت میکنیم.
با این حساب هر رویداد به ظاهر ناگواری در اصل یک اهرم ترمز است برای اینکه ما بیشتر از آن ادامه ندهیم. حالا چه چیزی را ادامه ندهیم، آن را دیگر هر کسی خودش بهتر از همه میداند!
برای روشن شدن مطلب لطفا" به این مثال توجه بفرمائید:
کودکی چهار دست و پا خودش را به وسط حیاط رسانده است. به کنار حوض میرود. نزدیک شده و با دیدن درخشش آب به طرف آن جذب میشود. کمی بعد نزدیک تر شده و دستانش را به سمت آب دراز میکند.
همین طور که مشغول بازی است به یک مرتبه تعادل خودش را از دست میدهد و به داخل حوض سقوط میکند.
مادر در آشپزخانه مشغول آشپزی است. صدای تلویزیون هم زیاد است. اصلا" متوجه عدم حضور کودک نمیشود. حتی صدای افتادن او داخل حوض و گریههایش را هم نمیشنود.
کودک در حال دست و پا زدن در حوض است که ناگهان خانم همسایه زنگ در خانه را به صدا در میآورد. مادر از آشپزخانه حرکت کرده و برای باز کردن درب به حیاط میآید. اما با دیدن کودکش در وسط حوض، وحشت زده به سمت او حرکت میکند. کودک را از داخل آب بیرون میکشد و او را از مرگ حتمی نجات میدهد.
نمیخواهم احساسات شما را تحریک کنم. آن کودک زنده میماند اما مادر وی، گویا یک بار جان به جان آفرین تسلیم کرده و دوباره زنده میشود.
پرده دوم این نمایش را ببینیم [.]
احساس آرام _ ارتباط با ضمیرناخودآگاه ، کائنات کائنات ,میشود ,زندگی ,خودمان ,مسیر ,کودک ,کائنات برای ,گناه محسوب ,اهرم ترمز ,برای اینکه ,دیگران صدمه منبع
درباره این سایت